İbadətin ləzzəti, insanın Allah ilə yaxınlaşmaq, Onun əmr və qadağalarına riayət etmək və ruhaniyyatını inkişaf etdirmək üçün etdiyi ibadətlərdən aldığı daxili huzur və rahatlıqdır. Bu ləzzət, yalnız fiziki və maddi dünyadan kənar, ruhani və mənəvi bir təcrübə olaraq ortaya çıxır. İbadət zamanı insanın qəlbi Allahın zikrindən, Onun hüzurunda olmanın gözəlliyindən və insanın öz mənəvi təmizliyini hiss etməsindən zövq alır.
İbadət ləzzətini yaşamağın bəzi əsas aspektləri:
- Niyyətin Təmizliyi: İbadətə başlayarkən insanın niyyətinin təmiz və yalnız Allahın razılığına yönəlmiş olması, bu ləzzətə olan yolu açar.
- Hüzur və Düşüncə: İbadət zamanı insanın zehni və qəlbi Allahın zikrində və Onun əmrində olmalıdır.
- Allaha yaxınlaşmaq hissi: İbadət vasitəsilə insan Allah ilə bağını daha güclü hiss edir.
- Səbr və Təvazökarlıq: İbadət zamanı səbr və təvazökarlıq hissləri də bu ləzzətin bir hissəsi ola bilər.
Peyğəmbərimiz (s.a.s) Allahı zikr etməkdə və tövbə etməkdə daim nümunə göstərmişdir. Zikr, Allahı yad etmək və Onun adlarını anmaqla ruhu təmizləmək, həyatı mənalı hala gətirmək üçün ən mühüm ibadətlərdən biridir. Peyğəmbərimiz (s.a.s) heç bir anını Allahı zikr etmədən keçirməzdi. Həmçinin, Allahdan “zikr edən dil və şükür edən qəlb” istəyərdi.
Təsbih
Peyğəmbərimiz (s.a.s) ən çox “Sübhanallah” zikrini sevərdi. Bu zikr, Allahın nöqsan sifətlərdən uzaq olduğunu təbliğ edən bir ifadedir. Peyğəmbərin (s.a.s) ən çox sevdiyi təsbihatlardan biri isə “Sübhanəllahi vəlhamdulilləhi və lə iləhə illəllahu vəllahu əkbər” idi (Muslim, Zikir 2693).
Cənnət Xəzinəsi: “Lə havlə və lə quvvətə illə billəh”
Peyğəmbərimiz (s.a.s) çox vaxt “Lə havlə və lə quvvətə illə billəh” zikrini təkrarlardı (Buxari, Daavat 6349). Bu zikr, insanın gücünün yalnız Allahın əlində olduğunu ifadə edir və Allahdan başqa heç bir qüvvətin var olmadığını bildirir. Həmçinin, “Lə iləhə illəllahu vəhdəhu lə şərikə ləh” zikri ilə də Allahın birliyini və gücünü təkrarlayardı (Muslim, 2704).
Allahın Gözəl Adları
Peyğəmbərimiz (s.a.s) Allahın 99 gözəl adı ilə zikr edər və Onun bu adlarını anaraq dua edərdi. Əshabına da bu adları əzbərləməyi tövsiyə edərdi (Buxari, 7392).
Tövbə və İstiğfar
Peyğəmbərimiz (s.a.s) gündə yüz dəfə, bəzi rəvayətlərə görə isə yetmiş dəfə istiğfar edərdi. (Muslim, Zikir 802). Peyğəmbərimizin (s.a.s) həyatındakı zikr və tövbə anlayışı, hər bir müsəlmana Allahla daha sıx əlaqə qurmağı, daim Onu xatırlamağı və tövbə etməyi öyrədir. İbadət ləzzəti həm də həyatın hər sahəsində Allahın varlığını və gücünü hiss etməklə daha da artır.
Rəşad Manafov
